Ramadannadingdong, doet de fietsbel

De fiets. Is er iets meer oer aan Hollands? Het stalen ros, het wereldwijd vermaarde vervoermiddel en in eigen land nog immer het plot van tegen Duitse toeristen gebezigde wraakgrapjes. De damesfiets, de herenfiets, de bakfiets en de kinderfiets, op een ouwe fiets moet je het leren en in dit land moet je leren fietsen voor je kunt lopen. De fiets is zo veel meer dan de makkelijkste manier om twee kinderen en de weekboodschappen tegelijkertijd te vervoeren terwijl je belt dat je wat later bent, het huisjes ontheiligende rijwiel is hét toonbeeld van anarcholiberalisme: geen stoplicht is te rood voor de voortpeddeldrang van de polderlander, geen zebrakruiser veilig voor fietsers die met staan-op-de-pedalen-snelheid aan komen vlammen en een fiets wordt net zo lukraak geparkeerd als het ros wordt gestolen. Vergeet de auto, de fiets is het échte symbool van individuele mobiliteit voor de onverschillige vrijheid van de mens. MAAR NIET MEER. Fietsfabriek Vanmoof, opgericht in 2009 te Amsterdam dus eigenlijk een dikke eeuw te laat, heeft de slag gemist en is - chasse patate - terecht gekomen in het grauwgrijze gebied tussen vrijheid en onderwerping: uit interne Slackberichten van Vanmoof blijkt dat een ouderwetse hongerklop wordt vervangen door de ramadan, die op de brakke bagagedrager van het inclusieve taalgebruik Fietsenstalling Nederland binnen gezeild komt. Is er dan niets meer oer aan Holland?